सध्या ‘मॅरेथॉन’ हा शब्द बऱ्यापैकी कानावर पडतो. पण याबाबत अनेक समज-गैरसमजही प्रचलित आहेत. धावणे हा कमीत कमी साधनांमध्ये अगदी सहज करता येईल, असा व्यायामप्रकार. अगदी अनवाणीही धावता येतं. विस्मृतीत निघालेल्या धावण्याचं पुन्हा स्मरण करून आपल्या आरोग्यदायी आणि संपन्न जीवनाचा भाग बनवण्याच्या हेतूनं मॅरेथॉनचा जगभर प्रसार होतो आहे. मॅरेथॉन म्हणजे ४२.१९५ किलोमीटर इतकं अंतर ठराविक वेळेत धावून पूर्ण करणं.

“म-‘मॅरेथॉन’ चा” हे सातारा येथील डॉ. संदीप काटे यांचं पुस्तक या विषयावरील मराठीतलं बहुधा पहिलंच पुस्तक असावं. वैद्यकीय पेशातील या अवलियानं वयाच्या ३७व्या वर्षी मॅरेथॉनमध्ये सहभागी व्हायचं ठरवलं. त्यानंतर २०१२ ते २०२० या काळात देश-विदेशातील अनेक मॅरेथॉन पूर्ण केल्या. त्याचबरोबर दक्षिण आफ्रिकेतील अत्यंत कठीण अशी ८९ किमी ‘कॉम्रेडस’ ही अल्ट्रा-मॅरेथॉन तीनदा पूर्ण केली.

दरम्यानच्या काळात त्यांनी आपली पत्नी डॉ. सुचित्रा काटे यांनाही धावण्याचं वेड लावलं. त्यांनीही काही मॅरेथॉनबरोबरच ऑक्टोबर २०१९मध्ये गोव्यातील ट्रायथॅलॉन अर्थातच अर्ध-आर्यनमॅन (९० किमी सायकलिंग, १.९ किमी पोहणे व २१.१ किमी धावणे) ही स्पर्धा पूर्ण केली.

याच दरम्यान डॉ. काटे दाम्प्त्यानं आपापल्या मित्रमैत्रिणींनाही हे व्यसन लावलं. त्यांच्या माध्यमातून सातारकरांमध्ये हे सकारात्मक व्यसन हळूहळू वाढत आहे. या धावण्याच्या सार्वजनिक चळवळीची मुहूर्तमेढ डॉ. काटे यांनी ‘सातारा हिल्स हाफ मॅरेथॉन’च्या रूपानं २०१२मध्ये रोवली. शिस्तबद्ध व नेटकं नियोजन, सुंदर वातावरण, सातारा-कास असा यवतेश्वर घाटातून जाणारा अवघड मार्ग आणि पावसाची हजेरी, या गोष्टींनी अगदी पहिल्याच स्पर्धेपासून ‘सातारा हिल्स हाफ मॅरेथॉन’ अतिशय लोकप्रिय अर्धमॅरेथॉन म्हणून नावलौकिकास आली. ‘रनर्स वल्ड’ या जगप्रसिद्ध मासिकानं ‘सातारा हिल्स हाफ मॅरेथॉन’ला आपल्या मुखपृष्ठावर प्रसिद्धी देऊन सन्मान केला. पुढे त्याची ‘गिनीज बुक ऑफ वर्ड रिकॉर्डस्’मध्येही नोंद झाली.

पुढे वाचा…

अरविंद जाधव,

अक्षरनामा